Deze cursus stelt daarom vier aanvullende doelen:

• Zicht krijgen op en verhelderen van de fysieke, emotionele en sociale aspecten van het slaapproces. Gezien de reikwijdte van dit onderwerp wordt daarbij in deze scholing gefocust op de emotionele en sociale aspecten. De cursisten krijgen vanuit de IMH-visie een blik op slapen die ontwikkelingsgericht, relationeel en reflectief is.
• De relationele blik wordt gefocust op inzicht in de ouderregulatie en co-regulatie (het onderwerp van de eerste vervolgcursus, zie hierboven) rondom het slaapproces. Bijv: wat zijn helpende coregulatiestrategieën die ouders kunnen bieden voor een gezond slaapproces van hun premature baby? Wat als slapen en trauma bij ouders aan elkaar gelinkt blijken te zijn – wat voor hulp is dan nodig, en naar wie kan de TOP therapeut dan verwijzen? Wat als slaapproblemen leiden tot vergaande uitputting en daarmee druk zetten op de ouder-kindrelatie? Hoe kan de TOP therapeut de ouder helpen reguleren én de grenzen van haar rol(len) goed bewust blijven?
  Lillingren (2014) beschrijft in het Broaden and buildmodel het verband tussen een goede (werk-)relatie en het kunnen aanleren van vaardigheden aan ouders en kind. Recent onderzoek toont ook steeds meer het belang van het zogeheten ‘epistemic trust’(Fonagy): de signalen die de therapeut uitstraalt waardoor cliënten hem of haar vertrouwen, informatie kunnen en willen aannemen, en interventies effectiever zijn. De IMH-visie geeft door middel van haar modellen en concepten veel ingangen om de epistemic trust van de therapeut verder te expliciteren en versterken.
• De cursisten leren de essentiële houding van reflectie en meervoudige partijdigheid (het onderwerp van de tweede vervolgcursus, zie hierboven) praktiseren als het gaat om het geven van psycho-educatie rond slapen en het doen van interventies. De kernvragen van de meervoudige partijdigheid: hoe zou het zijn om dit kindje, en hoe om deze ouders te zijn? En hoe is het om de TOP therapeut in dit gezin te zijn? Deze vragen worden in de huidige scholing toegepast op het onderwerp slapen.
  Vanuit de Infant Mental Health ligt de nadruk daarbij op de samenhang en gelijktijdigheid in de perspectieven van ouder en kind: die worden gezocht, verwoord en op die manier dus benadrukt. Een voorbeeld hiervan is dat een ouder kan aangeven dat de baby ’s nachts heel veel huilt en dat ze daarom veel gebroken nachten heeft waardoor ze vermoeid is. Vanuit de gelijktijdigheid en samenhang kan dan verwoord worden: ‘eigenlijk zijn jullie (ouder en baby) dus allebei ’s nachts vaak wakker en niet comfortabel, en beginnen de dag niet uitgerust’. Die relationele formulering met de nadruk op de samenhang en gelijktijdigheid, versterkt de prille en zich ontwikkelende ouder-kindband. En dat is een belangrijk doel van het TOP programma, omdat het een gunstige ontwikkeling van het kind bevordert.
• De eerder besproken IMH-modellen worden geïntegreerd met het onderwerp slapen en leiden tot een ontwikkelingsgerichte, systemische blik op slapen.
  • Het gaat dan bijvoorbeeld om de Cirkel van Veiligheid, het Ports of entrymodel en de moederschapsthema’s van Stern (zie verder het figuur met het didactisch overzicht met een koppeling tussen slaapvragen en IMH-modellen in het draaiboek).
  • Persoonlijk professionele zelfkennis speelt hierbij ook een belangrijke rol. Wat breng ik mee aan relationele (levens-)ervaringen die mij beïnvloeden? Hoe kan ik me daarvan bewust worden zodat dit niet in de weg staat om in het gezin te doen wat nodig is? De cursisten hebben eerder met behulp van een zelftest gereflecteerd op hun eigen kerngevoeligheden: je ervaringen rond autonomie en verbondenheid, opgedaan in (vaak vroege) relaties, en wat zij daar zelf qua bagage in meebrengen. In deze cursus zullen hun eigen kerngevoeligheden verbonden worden met het onderwerp slapen. Cursisten worden bewust gemaakt van thema’s als: Hoe spelen mijn kerngevoeligheden een rol als het gaat om de vragen die ik stel, of in hoe ik mijn psycho-educatie formuleer? En hoe kan ik zorgen dat ik me daarvan bewust blijf, zodat ik me zo goed mogelijk kan afstemmen op wat dit gezin nodig heeft, en mijn toolkit aan mogelijke interventies flexibel kan hanteren?

Voor de derde trainingsdag leveren de cursisten een schriftelijke casus in over een TOP gezin waarbij een vraag speelt rondom slapen. Daarbij wordt hen gevraagd alle in de cursus besproken thema’s te beschrijven en daarop te reflecteren – zie het format van de casusopdracht. Ze ontvangen van de docent individuele schriftelijke feedback.

Didactische werkvormen:

• Kennisoverdracht
• Practicum gesprekstechnieken gericht op de diverse perspectieven in een consult
• Gezamenlijke observatie van beeldmateriaal
• Casuistiekbespreking in de cursus
• Ervaringsgerichte oefeningen
• Peerfeedback bij het werken in groepjes
• Een persoonlijk leervel waarop de cursist de kernpunten uit de stof voor zichzelf verwoordt in diverse vormen, en zodoende het leerrendement verhoogd wordt
• Een schriftelijke casusopdracht aan de hand van aangegeven lesthema’s. De cursisten beschrijven deze thema’s en reflecteren erop. Zij ontvangen hierop van de docent schriftelijke feedback. Als de docent verdere aanvulling nodig acht, krijgen zij gelegenheid om dit voor een afgesproken datum in te leveren. De cursist ontvangt alleen accreditatiepunten als de docent de casusopdracht met voldoende heeft beoordeeld.

Studiebelasting

18 contacturen en ? voorbereidingsuren